Ανταπόκριση από τo στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Ριτσώνα.
Τις τελευταίες μέρες επισκεφτήκαμε μετά από καιρό το στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στη Ριτσώνα, αφού επισκεπτόμαστε τακτικά πλέον το camp στη Μαλακάσα.
Η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά τους τελευταίους μήνες.
Πλέον οι μετανάστες/στριες πρέπει να περάσουν από δύο πόρτες για να βγουν. Πολλοί σεκιουριτάδες βρίσκονται στον χώρο ανάμεσα στις δύο πόρτες. Η παλιά κεντρική πύλη δεν χρησιμοποιείται πια, όλες οι έξοδοι-είσοδοι γίνονται από τη πλαϊνή πύλη.
Όπως μας πληροφορούν μετανάστριες που μένουν στο camp, η ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων εκεί γίνεται όλο και χειρότερη. Δεν υπάρχουν ψυχολόγοι ή γιατροί ούτε παρέχονται απαιτούμενα φάρμακα. Το φαγητό είναι άθλιο, τα χρήματα ελάχιστα, ο έλεγχος και η επιτήρηση διαρκής. Παρ'όλα αυτά προσπαθούν να βρουν λύσεις.
Πάρα πολλά άτομα δουλεύουν σε κοντινά χωράφια ή στη Θήβα, ή βρίσκουν εργασία μέσω εργοδοτών που επιδίδονται στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, διαμεσολαβώντας προς όφελος μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων που έχουν έδρα στην Αθήνα, στα Οινόφυτα και αλλού. Οι έλληνες εργοδότες εκμεταλλεύονται την παρανομοποιημένη εργασία των μεταναστών/στριών στα camps χωρίς να φαίνονται πουθενά, συνεργαζόμενοι με το κράτος, την αστυνομία, τους ''διαμεσολαβητές'' κ.ο.κ.
Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τους μετανάστες/τις μετανάστριες, να ανταποκριθούμε σε ατομικές και συλλογικές ανάγκες, και να διαμορφώσουμε μια κοινή συλλογική διαδικασία αλληλεγγύης και αντίστασης.
Μιας και ο χειμώνας έρχεται, καλούμε μεταξύ άλλων σε συλλογή ζεστών ρούχων και κουβερτών, και σε άλλου είδους ενίσχυση.
Κάθε Τρίτη πραγματοποιούμε ανοιχτές συναντήσεις και συνελεύσεις στο στέκι Π (καμπουρόγλου 44 και σαμαρά 2, κοντά στο μετρό κάτω πατήσια), μπορείτε να μας βρείτε εκεί, ή να μας στείλετε μήνυμα.
Report from concentration camps in Ritsona.
In the last few days we visited the refugee concentration camp in Ritsona after a long time, since we now regularly visit the camp in Malakasa.
The situation has changed dramatically in recent months.
Now migrants have to go through two doors to get out. Many security guards are in the space between the two doors. The old main gate is no longer used, all exits-entrances are through the side gate.
As migrants who live in the camp inform us, the psychological condition of the people there is getting worse and worse. There are no psychologists or doctors nor are required medications provided. The food is miserable, the money scarce, the control and surveillance constant. Nevertheless, they are trying to find solutions.
Too many people work in nearby fields or in Thiva, or find job through employers who engage in the modern slave market, brokering for the benefit of large and small businesses based in Athens, Oinophyta and elsewhere. Greek employers exploit the illegalised work of migrants in the camps without being seen anywhere, cooperating with the state, the police, the "mediators" and so on.
We try to communicate with migrants, respond to individual and collective needs, and shape a common collective process of solidarity and resistance.
Since winter is coming, we are calling, among other things, for a collection of warm clothes and blankets.
Every Tuesday we hold open meetings and assemblies at the P hangout (kambouroglou 44 and samara 2, near the metro kato Patisia), you can find us there, or send us a message.
Για τον Πετρίτ...
Ο Πετρίτ Ζίφλε, ή αλλιώς γνωστός ως κύριος Πέτρος, ήταν ένας 63 χρόνος Αλβανός μετανάστης που ζούσε στα Σπαρτερά Λευκίμμης. Ο Πετρίτ καταγόταν από το Μπεράτι της Αλβανίας και ήταν άλλος ένας εποχικός μετανάστης, εργάτης γης.
Παρά την ηλικία του, συνέχιζε να εργάζεται καθημερινά στα χωράφια, διανύοντας χιλιόμετρα για να φτάσει στη δουλειά που ήταν σε διπλανό χωριό, στα Δραγωτινά. Μια τέτοια μέρα ήταν και η 25η Νοεμβρίου του 2018. Ωστόσο, εκείνη τη μέρα, ο Πετρίτ δεν επέστρεψε στο σπίτι του. Ξημερώματα της 26ης Νοεμβρίου βρέθηκε νεκρός, με το πτώμα του να εντοπίζεται σε ένα χαντάκι.
Στις 30 Νοεμβρίου, η Αστυνομική Διεύθυνση Κέρκυρας συνέλαβε έναν 44χρονο ντόπιο, ο οποίος ομολόγησε το έγκλημα αναφέροντας ως αίτια προσωπικά κίνητρα.
Η υπόθεση όμως παίρνει διαφορετική τροπή όταν λίγες μέρες αργότερα η Πρωτοβουλία Αγώνα και Αλληλεγγύης Λευκίμμης αποκαλύπτει τη στενή σχέση του δράστη με τη Χρυσή Αυγή. Ο Δ. Κουρής, όπως λέγεται ο θύτης, υπήρξε εκλογικός αντιπρόσωπος της Χρυσής Αυγής στις τελευταίες εκλογές στη Λευκίμμη, ενώ πολλές φορές ήταν μέρος του κλιμακίου συνοδείας γνωστών χρυσαυγιτών της Κέρκυρα.
Και άλλες αποκαλύψεις έρχονται να ενισχύσουν τους μεγαλύτερους μας φόβους. Πριν τη δολοφονία, είχε προηγηθεί ένας έντονος καβγάς μεταξύ θύματος και θύτη σε καφενείο του χωριού, με αφορμή το Μακεδονικό. Οι θαμώνες τους χωρίζουν, με τον θύτη να αποχωρεί υβρίζοντας τους μετανάστες και απειλώντας τον Πετρίτ. Ο Δ. Κουρής επιστρέφει σπίτι του, παίρνει την καραμπίνα του, και στήνει καρτέρι στον 63χρονο θύμα. Με λίγα λόγια, ο Αλβανός εργάτης γης Πετρίτ Ζίφλε δολοφονήθηκε από τον χρυσαυγίτη Δ. Κουρή τα ξημερώματα της 26ης Νοεμβρίου 2018, εκδικητικά με κυνηγητική καραμπίνα επειδή νωρίτερα υπερασπίστηκε τη θέση και την αξιοπρέπεια του ως μετανάστης απέναντι στην εθνικιστική επιθετικότητα του ναζί.
Φαίνεται ότι το εθνικιστικό παραλήρημα που είχε αναζωπυρωθεί με αφορμή την ονομασία της Β.Μακεδονίας, αλλά και την δολοφονία του εθνικιστική Κατσίφα από την αστυνομία, στο οποίο συνέβαλαν με συνέπεια και αφοσίωση τα ΜΜΕ, ήταν αρκετό για να οπλίσουν το χέρι του δολοφόνου.
Μια είδηση σοκαριστική και ανατριχιαστική. Μια είδηση που, όταν την ακούσαμε, παγώσαμε, διότι συνειδητοποιήσαμε ότι στη χώρα που ζούμε, μεγαλώσαμε και εργαζόμαστε, δεν μπορούμε να νιώσουμε ασφαλείς. Στην ελληνική επαρχία δολοφονήθηκε ένας μεσήλικας μετανάστης και πετάχτηκε σε χαντάκι επειδή τόλμησε να αντιδράσει και να πει τις απόψεις του ελεύθερα. Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώσει κάποιος για τον εαυτό του αλλά και για την οικογένειά του μετά από αυτήν την είδηση;
Η δολοφονία του Πετρίτ έρχεται να προστεθεί στη λίστα των θυμάτων της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, μαζί με τον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν. Στην λίστα με τους δολοφονημέους μετανάστες από τα χέρια των φασιστών, αστυνομικών αλλά και εθνικοφρόνων Ελλήνων από τις αρχές του '90 μέχρι και σήμερα. Θύματα απλοί εργάτες μετανάστες που παλεύουν για ένα μεροκάματο, ανυπεράσπιστοι απέναντι στις ορέξεις των αφεντικών, εκτεθειμένοι στην άγρια εκμετάλλευση και την μαύρη εργασία.
Βεβαίως, η Χ. Α. έσπευσε να αρνηθεί κάθε σύνδεση με τη θύτη, με τον τότε βουλευτή Χρυσής Αυγής Κέρκυρας, Αϊβατίδη, να δηλώνει ότι ο θύτης δεν ήταν ενεργό μέλος της και ούτε συμμετείχε σε δράσεις της, αποδίδοντας αυτές τις κατηγορίες σε επαγγελματίες Ανθέλληνες.
Η δίκη λαμβάνει χώρα τον Φεβρουάριο του 2020 στην Ηγουμενίτσα. Το τοπικό Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο καταδίκασε τον δολοφόνο σε ισόβια κάθειρξη, χωρίς ελαφρυντικά. Νομικές πηγές ανέφεραν ότι το δικαστήριο απέδωσε στον δράστη τις κατηγορίες της δολοφονίας «εν ψυχρώ» και «εκ προμελέτης», χωρίς ευθείες ή έμμεσες αναφορές σε ενδεχόμενα ρατσιστικά κίνητρα. Η Εισαγγελία της Κέρκυρας είχε χαρακτηρίσει τη δολοφονία, κατά τις ίδιες πληροφορίες, ως έγκλημα ενδεχομένως και με «εθνικιστικό» και ρατσιστικό χαρακτήρα, μαζί με άλλα ενδεχόμενα προσωπικά κίνητρα, στα οποία ο δράστης απέδωσε την πράξη του.
Παρά την άμεση και έντονη αντίδραση του αντιφασιστικού κινήματος και τις δεκάδες πορείες που έλαβαν χώρα, σήμερα, χρόνια μετά, η υπόθεση τείνει να ξεχαστεί. Όχι όμως για εμάς. Ειδικά φέτος, που πριν λίγες μέρες δολοφονήθηκε εν ψυχρό από αστυνομικό άλλος ένας συνάνθρωπός μας, εξαιτίας της διαφορετικότητας του, ο ανήλικος Ρομά Χρήστος Μιχαλόπουλος. Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε στον δρόμο καθημερινά ενάντια στο μίσος και τον φασισμό, διότι μπορεί η Χρυσή Αυγή να έχει καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση, όμως ο φασισμός είναι ακόμα υπαρκτός Οι ρίζες του είναι βαθιές και στέρεες και συνεχίζουν να καλλιεργούνται καθημερινά μέσω των κρατικών μηχανισμών καταστολής, μέσω των ΜΜΕ καθώς και των κοινωνικών διακρίσεων. Καμία δικαστική απόφαση δεν θα τερματίσει τον εκφασισμό της κοινωνίας, ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους, τσακίζεται με την παιδεία, τσακίζεται με την κοινωνική πάλη.
Η δολοφονία του Πετρίτ αποτέλεσε την αφορμή και έθεσε στο προσκήνιο την ανάγκη δημιουργίας της Πρωτοβουλίας μας, της Πρωτοβουλίας Αλβανών Μεταναστών και Αλληλέγγυων. Παρόλο που αποτελούμε την πολυπληθέστερη μεταναστευτική κοινότητα στην Ελλάδα και παρόλο την μακροχρόνια παρουσία μας εδώ συνεχίζουμε να πέφτουμε θύματα ρατσιστικού μίσους .Πιστεύουμε ότι οι κοινωνικοί αγώνες αποδίδουν και οφείλουν να γίνονται μαζικά. Μαζί λοιπόν με όλο το αντιφασιστικό κίνημα εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι να μην υπάρξει άλλος συνάνθρωπος δολοφονημένος εξαιτίας της διαφορετικότητάς του, μέχρι να νιώσουμε ασφαλείς.
Ο Πετρίτ Ζει, τσακίστε τους Ναζί.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΒΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ
