Ανταπόκριση από ανοιχτή συνέλευση κοντά στο στρατόπεδο προσφύγων της Μαλακάσας.
scroll for english
Πριν λίγες μέρες, μαζί με κοντινούς συντρόφους-ισσες που ζουν ή έχουν ζήσει οι ίδιοι στα καμπ έξω από την Αθήνα, πραγματοποιήσαμε πολιτική συνέλευση κοντά στο στρατόπεδο προσφύγων-φυλακή της Μαλακάσας.
Αρχικά, σταθήκαμε μπροστά από το στρατόπεδο, μιλήσαμε με τους ανθρώπους και μοιράσαμε ενημερωτικά κείμενα σχετικά με το πώς μπορούν να αντισταθούν στις εξώσεις που πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα από τη διοίκηση του καμπ και την αστυνομία.
Στη συνέχεια ξεκινήσαμε την πολιτική μας συνέλευση.
Συζητήσαμε για τις πυρκαγιές που ξέσπασαν την περασμένη Τετάρτη τόσο στο συγκριτικά πιο ''ανοιχτό'' (με ελεγχόμενη είσοδο-έξοδο) όσο και στο πιο κλειστό καμπ της Μαλακάσας και την καθυστερημένη, ασυντόνιστη και ανεπαρκή αντίδραση των αρχών.
Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν υπήρχαν αρκετά λεωφορεία για να εκκενώσουν τους πάνω από 2000 κατοίκους του καμπ, ούτε αρκετά ασθενοφόρα.
Οι άνθρωποι δεν είχαν καμία ενημέρωση για το τι θα συμβεί, πού θα μεταφερθούν, ενώ δεν υπήρχαν αρκετοί διερμηνείς.
Μετά τις 10 το βράδυ, οι κάτοικοι στάλθηκαν πίσω στο καμπ παρόλο που κάποια κοντέινερ είχαν καεί.
Το κράτος θέτει με εγκληματική αμέλεια τις ζωές των προσφύγων σε κίνδυνο, φυλακίζοντάς τους ουσιαστικά σε απομονωμένες περιοχές, μακριά από το κέντρο της πόλης, σε ορεινές και δύσβατες τοποθεσίες.
Υπάρχει μακρά ιστορία πυρκαγιών κοντά στο καμπ της Μαλακάσας και ο κίνδυνος θα ενταθεί περαιτέρω λόγω της κλιματικής κρίσης.
Το να αφήνεις ανθρώπους να περιμένουν έξω από το καμπ, στον δρόμο, σε μια τέτοια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, χωρίς καμία ενημέρωση και χωρίς στρατηγική εκκένωσης προς ασφαλές σημείο, αποδεικνύει τη ρατσιστική αδιαφορία του ελληνικού κράτους για τις ζωές των προσφύγων.
Απαιτούμε ασφαλή στέγαση για όλους και όλες μέσα στην πόλη!
Στη συνέλευση, επίσης, συζητήσαμε την πρόταση ενός κατοίκου του καμπ της Μαλακάσας να δημιουργήσει μια παιδική χαρά μέσα στο καμπ.
Δεν υπάρχουν χώροι για να παίζουν τα παιδιά.
Η διοίκηση του καμπ έχει αρνηθεί επανειλημμένα το αίτημα του κατοίκου, παρόλο που προσφέρει να παρέχει ο ίδιος όλα τα υλικά, τα εργαλεία και την απαραίτητη εργασία.
Μαζί με τους κατοίκους θα ασκήσουμε πίεση στη διοίκηση του καμπ.
Θέλουμε οι άνθρωποι να έχουν το δικαίωμα να φροντίζουν και να παίρνουν πρωτοβουλίες για τους χώρους όπου ζουν, και να μπορούν να διεκδικήσουν μια ζωή με περισσότερη αυτονομία και αυτοδιάθεση, μέχρι την κατάργηση των στρατοπέδων και των φυλακών.
---
Report from an Open Assembly near Malakasa Camp
A few days ago, together with close comrades who live or have lived in the camps outside Athens, we held a political assembly near the refugee prison camp of Malakasa.
At first, we stood in front of the camp, spoke with people, and distributed informational texts on how to resist the evictions currently being carried out by the camp administration and the police.
We then began our political assembly.
We discussed the wildfires that broke out last Wednesday in both the comparatively more "open" camp (with controlled entry and exit) and the more closed camp of Malakasa, as well as the delayed, uncoordinated, and insufficient response by the authorities.
Most importantly, there were not enough buses to evacuate the more than 2,000 residents of the camp, nor were there enough ambulances.
People were given no information about what was going to happen or where they would be transferred, and there were not enough interpreters available.
After 10 p.m., residents were sent back into the camp even though some of the containers had burned.
The state recklessly endangers the lives of refugees by essentially imprisoning them in remote areas, far from city centers, in mountainous and difficult-to-access locations.
There is a long history of fires near Malakasa camp, and the danger will only increase due to the climate crisis.
Leaving people to wait outside the camp, in the street, during such an emergency without any information or a clear evacuation strategy to safety highlights the Greek state's racist disregard for refugee lives.
We demand safe housing for everyone inside the city!
At the assembly, we also discussed a proposal by a Malakasa camp resident to build a playground inside the camp.
There are no spaces for children to play.
The camp administration has repeatedly denied the resident’s request, even though he has offered to provide all the materials, tools, and labor himself.
Together with the residents, we will put pressure on the camp administration.
We want people to have the right to care for and take initiative in shaping the spaces where they live, and to reclaim a life with greater autonomy and self-determination—until the camps and prisons are abolished.
Φωτογραφία από προηγούμενη φετινή κινητοποίηση στο στρατόπεδο της Μαλακάσας
